dalgalardan kırılır dalgakıranlar
ceplerimizde utangaç bir ayışığı
saklanır sefil uyuşukluğuyla.
her şeyi unutup tuzak bir vadide
değirmenlerle sevişen don kişot kadarım
oyuna gelmiş bir don kişot gibi
neden bunca yanlış yalan?
ben bir bozkır gecesiyim
derimin çatlaklarında kesif bir yabanidir
aşk
salınır kurumuş toprağımı çatırdatmadan
günlerce yalnızlık varken binlerce.
içerimde bir kuş ölüsü gezinir durur
en çok da yüreğimi hırpalıyor inleyişleri
nereye saklarım şu kanlı ellerimi?
biliyorum
özgürlük asla başlamayacak
söz verilmiş bir yaz mevsimi kadar
yoğun ve sıcak
bir de sen şifrele öyleyse
içimdeki hüznün avangardını.
sanki
sokak kedileri kurşunlanıyordur şimdi
ıslak kaldırımlarında gündelik acılarımızın
ve şafağın altında titrek bir gökyüzü gibi
ölüm
kim bilir kaçıncı yalnızlığı kürek mahkumunun.
29.04.2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder